ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κίνδυνος να χαθούν οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις

Η Κομισιόν δέχεται εκατοντάδες γράμματα από ασθενείς, μέλη των οικογενειών τους, επαγγελματίες υγείας και διεθνείς οργανισμούς, που διαμαρτύρονται για την εγκατάλειψη του προγράμματος της αποασυλοποίησης.

Ηδη, δόθηκε το πρώτο μήνυμα ότι δεν θα προχωρήσουν οι επιχορηγήσεις εάν δεν τηρηθούν τα συμφωνηθέντα. «Φαίνεται ότι η ψυχική υγεία δεν είναι στην πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης εδώ και πέντε χρόνια», υπογραμμίζει ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής Στέλιος Στυλιανίδης.

«Στην Ελλάδα, όταν η οικογένεια βρίσκεται σε πλήρη εξουθένωση γιατί δεν υπάρχουν οι δομές που θα στηρίξουν το άρρωστο μέλος της, χρησιμοποιεί τον εισαγγελέα για να βρει μια θέση πού; Στα άσυλα που ακόμη δεν έχουν κλείσει (ο μέσος όρος των εισαγγελικών εντολών στην Ευρώπη κυμαίνεται από 3% έως 8% των εισαγωγών). Αυτό το ονομάζω “μεσαιωνική οπισθοδρόμηση” της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης».

Ο κ. Στυλιανίδης τονίζει ότι η απουσία Κέντρων Ψυχικής Υγείας δημιουργεί μεγάλο συνωστισμό και δυσλειτουργία στα νοσοκομεία. «Πρόκειται για το φαινόμενο της “περιστρεφόμενης πόρτας”. Ασθενείς που μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία συνεχώς. Αλλωστε, είναι αποδεδειγμένα πολύ δαπανηρό να λειτουργούν παράλληλα δύο συστήματα, το ασυλικό και το κοινοτικό. Οσο δεν κλείνουν τα άσυλα, τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα έξοδα για τη διατήρηση αυτής της δυσλειτουργίας».

Ψυχιατρείο Τρίπολης

— Είχε προγραμματιστεί να κλείσει το ψυχιατρείο Τρίπολης. Γιατί καθυστερεί;

— «Γιατί σε καμία πόλη της Πελοποννήσου, πλην της Πάτρας και της Καλαμάτας, δεν έχουν δημιουργηθεί ψυχιατρικές κλινικές σε νοσοκομεία. Ακόμη, δεν έχει “ξεριζωθεί” αυτό που είναι κόλαφος για την παιδοψυχιατρική στην Ελλάδα, το Νταού Πεντέλης. Μετά από τόσα χρόνια, δεν μετέφεραν αυτήν τη μονάδα σε παιδιατρικά νοσοκομεία».

Το ερώτημα τι θα γίνουν οι 1.400 ασθενείς εάν κλείσουν οι μονάδες αποασυλοποίησης, δεν απασχολεί προφανώς το υπουργείο Υγείας. «Υπάρχει μία λύση» λέει στην «Κ» ο Δημήτρης Χονδρός, μέλος της ΜΚΟ Συνειρμός.

«Μπορεί η κυβέρνηση να αναλάβει το πολιτικό κόστος να ξαναστοιβάξει αυτούς τους αρρώστους σε αυτά τα κτίρια. Και αν δεν φτάνουν, υπάρχουν και άλλα κτίρια κρατικά. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτοί οι άνθρωποι. Είναι οι πολλοί περισσότεροι, οι χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι δεν παίρνουν υπηρεσίες, δεν είναι κλεισμένοι σε κάποιο ψυχιατρείο - άσυλο, είναι με την οικογένειά τους. Το κόστος για την οικογένεια είναι μεγαλύτερο από ό,τι για τον ίδιο τον άρρωστο. Αυτοί οι ασθενείς έπαιρναν κάποιες υπηρεσίες από τις δεκάδες δομές των οποίων σταμάτησε η χρηματοδότηση. Υπάρχουν 17 - 18 κινητές μονάδες σε περιοχές στις οποίες δεν υπάρχουν άλλες υπηρεσίες ψυχικής υγείας και κέντρα ημέρας, όπως το κέντρο “Βαβέλ” στην Αθήνα, το μοναδικό στην Ελλάδα για μετανάστες».

Η Ελλάδα πέτυχε, προτείνοντας τη συνέχιση της χρηματοδότησης, ένα σημαντικό ποσό στο ΕΣΠΑ και για την τέταρτη προγραμματική περίοδο.

«Χρήματα υπάρχουν. Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα αρχίζει να γίνεται ασυνεπής. Δεν υλοποιεί αυτά που υπόσχεται και η Ε.Ε. εξετάζει σοβαρά το θέμα της ροής της χρηματοδότησης. Αυτά τα χρήματα κινδυνεύουν να χαθούν».